ਲੰਡਨ, 25 ਅਕਤੂਬਰ – ਨਿਊਜ਼ਲਾਈਨ ਐਕਸਪ੍ਰੈਸ – ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਕਦੇ ਸੋਚਿਆ ਹੈ ਕਿ ਸੂਰਜ ਰਾਤ ਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣੀਆਂ ਕਿਰਨਾਂ ਫੈਲਾ ਸਕਦਾ ਹੈ? ਇਹ ਬਿਲਕੁਲ ਅਸੰਭਵ ਹੈ, ਪਰ ਜਲਦੀ ਹੀ ਇਹ ਅਸੰਭਵ ਕੰਮ ਸੰਭਵ ਹੋਣ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਹੁਣ ਰਾਤ ਨੂੰ ਸੂਰਜ ਤੁਹਾਡੀ ਛੱਤ ‘ਤੇ ਆਪਣੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਚਮਕਾਏਗਾ, ਪਰ ਆਓ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੱਸਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਇਹ ਕਿਵੇਂ ਸੰਭਵ ਹੈ। ਰਿਫਲੈਕਟ ਔਰਬਿਟਲ ਨਾਂ ਦੀ ਕੈਲੀਫੋਰਨੀਆ ਸਥਿਤ ਸਟਾਰਟਅੱਪ ਕੰਪਨੀ ਹੈ। ਇਸ ਕੰਪਨੀ ਨੇ ਪੁਲਾੜ ਵਿਚ ਉਪਗ੍ਰਹਿ ਲਾਂਚ ਕਰਨ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਧਰਤੀ ‘ਤੇ ਰੌਸ਼ਨੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਤੀਬਿੰਬਤ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਊਰਜਾ ਉਤਪਾਦਨ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਰੁਕਾਵਟ ਦੇ ਜਾਰੀ ਰਹੇਗਾ। ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਸੀਈਓ ਬੈਨ ਨੋਵਾਕ ਨੇ ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਲੰਡਨ ਵਿੱਚ ਆਯੋਜਿਤ “ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਕਾਨਫਰੰਸ ਆਫ ਐਨਰਜੀ ਫਰਾਮ ਸਪੇਸ” ਈਵੈਂਟ ਵਿੱਚ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ।
ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਸੀਈਓ ਮੁਤਾਬਕ ਇਸ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਨੂੰ ‘ਸਨਲਾਈਟ ਆਨ ਡਿਮਾਂਡ’ ਦਾ ਨਾਂ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਜਿਸ ‘ਚ ਸੈਟੇਲਾਈਟ ਰਾਹੀਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸਮੇਂ ਕਿਤੇ ਵੀ ਸੂਰਜ ਦੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਰਾਤ ਨੂੰ ਸੂਰਜ ਦੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਰੁਕ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਜੇਕਰ ਇਸ ਸਮੱਸਿਆ ਦਾ ਹੱਲ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਹਰ ਪਾਸੇ ਸੂਰਜੀ ਊਰਜਾ ਮਿਲਣ ਦੀ ਸਮੱਸਿਆ ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਪਾ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਇਸ ਨਾਲ ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਵਿੱਚ ਬਿਜਲੀ ਉਤਪਾਦਨ ਸਮਰੱਥਾ ਵਿੱਚ ਵੀ ਵਾਧਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਰਿਪੋਰਟ ਮੁਤਾਬਕ, ਸੀਮਤ ਉਪਲਬਧਤਾ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਕੰਪਨੀ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ 30,000 ਤੋਂ ਵੱਧ ਆਰਡਰ ਮਿਲ ਚੁੱਕੇ ਹਨ।
ਇੱਕ ਵੀਡੀਓ ਜਾਰੀ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਸੀਈਓ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਕੰਪਨੀ ਦਾ ਟੀਚਾ ਰਾਤ ਦੇ ਹਨੇਰੇ ਵਿੱਚ ਸੂਰਜ ਦੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਨੂੰ ਵੇਚਣਾ ਹੈ। ਇਸ ਯੋਜਨਾ ਵਿੱਚ ਰਿਫਲੈਕਟ ਔਰਬਿਟਲ 57 ਛੋਟੇ ਉਪਗ੍ਰਹਿ ਲਾਂਚ ਕਰਨ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਹਰੇਕ ਸੈਟੇਲਾਈਟ 13 ਵਰਗ ਫੁੱਟ ਦੇ ਅਲਟਰਾ-ਰਿਫਲੈਕਟਿਵ ਮਾਈਲਰ ਮਿਰਰ ਨਾਲ ਲੈਸ ਹੋਵੇਗਾ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਅਲਟਰਾ ਰਿਫਲੈਕਟ ਮਿਰਰਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਡਿਜ਼ਾਇਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਸੂਰਜ ਦੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਨੂੰ ਧਰਤੀ ‘ਤੇ ਵਾਪਸ ਪਰਤਾਉਣਗੇ। ਇਹ ਉਪਗ੍ਰਹਿ ਧਰਤੀ ਦੀ ਸਤ੍ਹਾ ਤੋਂ 600 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੀ ਉਚਾਈ ‘ਤੇ ਘੁੰਮੇਗਾ। ਸਿਖਰ ਦੀ ਮੰਗ ਦੇ ਸਮੇਂ, ਇਹ ਸੂਰਜੀ ਊਰਜਾ ਪਲਾਂਟ ਨੂੰ 30 ਮਿੰਟਾਂ ਲਈ ਸੂਰਜ ਦੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਅਜਿਹਾ ਸੰਭਵ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਇਹ ਕਿਸੇ ਚਮਤਕਾਰ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ। ਇਸ ਸਟਾਰਟਅਪ ਕੰਪਨੀ ਵਿੱਚ 7 ਲੋਕ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ, ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਹਾਟ ਏਅਰ ਬੈਲੂਨ ‘ਤੇ ਮਾਈਲਰ ਮਿਰਰ ਲਗਾ ਕੇ ਟੈਸਟ ਕਰ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਕੰਪਨੀ ਇਸ ਸਕੀਮ ਨੂੰ 2025 ਵਿੱਚ ਲਾਂਚ ਕਰਨ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਅਜਿਹੀ ਯੋਜਨਾ ਅਸੰਭਵ ਜਾਪਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਇਸ ਯੋਜਨਾ ਨੂੰ ਰੂਸ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਅਜ਼ਮਾਇਆ ਹੈ। 1992 ਵਿੱਚ, ਰੂਸ ਨੇ ਦੋ ਮਿਸ਼ਨ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ। ਉਸਨੇ ਆਰਬਿਟ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਰੱਖਿਆ ਜੋ ਧਰਤੀ ਵੱਲ ਸੂਰਜ ਦੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਨੂੰ ਸੰਖੇਪ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਤੀਬਿੰਬਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਵਿਗਿਆਨੀ ਇਸਨੂੰ ਦੁਹਰਾਉਣ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਇਸ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਕਾਰਨ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਸਮੇਂ ਅਜਿਹੀ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਪੁਲਾੜ ਵਿੱਚ ਭੇਜਣਾ ਬਹੁਤ ਮਹਿੰਗਾ ਸੀ।
